In de komende FOTOzines zal ik af en toe een van mijn klassiekers toelichten. Vandaag: DE PEN.

Deze foto heb ik twintig jaar geleden gemaakt in New York, waar ik woonde en werkte als freelance assistent. Een 4x5-inch technische camera, een simpele 500-watt lamp en een zelfgemaakte softbox vormden het ‘gereedschap’. Een pen, een buddie, een speld en een velletje papier het onderwerp.

Hoewel het een eenvoudig beeld is, was het technisch niet gemakkelijk uitvoerbaar. Aan de achterkant van de pen zit met een klein stukje kneedbaar gom een speld vastgeplakt. De punt van de speld draagt het velletje papier, en houdt het precies in evenwicht. Nadat ik volop had geëxperimenteerd met de pen en propjes papier, kwam ik opeens op dit idee. Dat het een perfecte opname zou worden, voelde ik direct.

Destijds hing ik mijn polaroids op zodat ik er regelmatig naar kon kijken. Bij een goede opname klopt het beeld elke keer dat je ernaar kijkt. Geen twijfel mogelijk.

Voor mij is deze foto een van mijn eerste klassiekers. De eenvoud, kracht, belichting en tijdloosheid maken dit ook een van mijn favoriete foto’s. Met een klein vleugje sentiment over het film-, en polaroid-tijdperk, waar ik niet naar terug zou willen maar die zeker z’n charme had.