Death Valley is een van de grootste natuurparken in de VS. Gelegen aan de grens van Californië en Nevada meet het 200 bij 30 kilometer.
Hier ligt het laagste punt van noord Amerika en in de zomer worden er de hoogste temperaturen ter wereld gemeten.
Bebouwde gebieden vind je hier nauwelijks. Op een enkele voorziening voor toeristen na, is hier alleen natuur. Pure, ruige natuur die onverwacht veelzijdig is. In dit natuurgebied heb ik 10 dagen onafgebroken gefotografeerd. Een droom kwam uit!
De meeste plaatsen kon ik bereiken vanuit mijn hotel in Stove Pipe Wells. Omdat ik terplekke wilde zijn met het best denkbare licht van de zonsopgang ging ik 's ochtends vaak al om 4 of 5 uur op pad. Overdag had ik de gelegenheid om uit te werken en voor te bereiden en was dan weer ter plaatste bij zonsondergang.
Het verste en meest bijzondere gebied waar ik ben geweest was de Racetrack Playa, een vlakte van 3 bij 4 kilometer. Ruim 2,5 uur rijden over hele slechte paden, steeds verder weg van de bewoonde wereld.
Met mijn 4x4 Jeep, met speciale offroad banden, kampeerspullen en een sateliettelefoon.
In dat enorm afgelegen gebied heb ik rondgelopen met m'n camera. In de nacht, slechts bijgelicht door een halve maan. Niemand in vele kilometers omtrek. De nachtfoto's hebben de selectie niet overleefd maar de ervaring is er een om nooit te vergeten.
De nacht in mijn tentje was koud, heel koud, zo rond het vriespunt. De ochtend met een prachtige zonsopgang was de barre nacht echter meer dan waard.
Er zijn verschillende theorieën over deze stenen maar niemand heeft ze ooit zien bewegen. Het zou te maken kunnen hebben met ijsvorming en sterke wind.
Het verste en meest bijzondere gebied waar ik ben geweest was de Racetrack Playa, een vlakte van 3 bij 4 kilometer. Ruim 2,5 uur rijden over hele slechte paden, steeds verder weg van de bewoonde wereld.
Met mijn 4x4 Jeep, met speciale offroad banden, kampeerspullen en een sateliettelefoon.
In dat enorm afgelegen gebied heb ik rondgelopen met m'n camera. In de nacht, slechts bijgelicht door een halve maan. Niemand in vele kilometers omtrek. De nachtfoto's hebben de selectie niet overleefd maar de ervaring is er een om nooit te vergeten.
De nacht in mijn tentje was koud, heel koud, zo rond het vriespunt. De ochtend met een prachtige zonsopgang was de barre nacht echter meer dan waard.
Er zijn verschillende theorieën over deze stenen maar niemand heeft ze ooit zien bewegen. Het zou te maken kunnen hebben met ijsvorming en sterke wind.
Bebouwde gebieden vind je hier nauwelijks. Op een enkele voorziening voor toeristen na, is hier alleen natuur. Pure, ruige natuur die onverwacht veelzijdig is. In dit natuurgebied heb ik 10 dagen onafgebroken gefotografeerd. Een droom kwam uit!
De meeste plaatsen kon ik bereiken vanuit mijn hotel in Stove Pipe Wells. Omdat ik terplekke wilde zijn met het best denkbare licht van de zonsopgang ging ik 's ochtends vaak al om 4 of 5 uur op pad. Overdag had ik de gelegenheid om uit te werken en voor te bereiden en was dan weer ter plaatste bij zonsondergang.
