Naast industriële fotografie en portretfotografie maak ik ook af en toe reportages van congressen. Bijvoorbeeld deze keer voor Shell.
De kunst is om op de juiste plek te zijn zonder dat het storend werkt. Daarvoor is het belangrijk om als het ware onzichtbaar te zijn.
Dat kan in details zitten, zo let ik erop dat ik schoenen met zachte zolen draag die niet piepen. En ik probeer me heel rustig door de ruimte te bewegen.
Alle sprekers moeten goed in beeld gebracht worden. In een close-up, terwijl ze aan het woord zijn, maar ook bij interactie met de deelnemers.
Als er een grap gemaakt wordt en het publiek reageert is dat een kans voor een pakkende opname.
Bij het vastleggen van een pratend persoon heb je de kans dat de mond er raar uitziet. Daarom maak ik snel na elkaar twee opnames, zodat er altijd een goed shot tussen zit.
Na de sprekers is er tijd voor het informele gedeelte. Vaak staan mensen in groepjes met elkaar te praten.
Om te voorkomen dat er alleen ruggen op de foto staan gebruik ik een groothoeklens waarmee ik heel dicht bij het groepje ga staan. In dit soort situaties is het soms toch beter om wel wat nadrukkelijker aanwezig te zijn door bijvoorbeeld iets te zeggen of ergens op te reageren.
Wat techniek betreft: ik werk op hoge iso waarde van 3200, met een flitser op de camera. Op de flitser gebruik ik een diffuser dome.
Deze bol gaat over de flitskop en zorgt voor mooi zacht licht. Het licht reflecteert namelijk via het plafond en de wanden weer op het onderwerp, en geeft zo mooi invullicht.
Ik geef toe, de mensen die vinden dat het op een ei lijkt , of op tuinverlichting, hebben wel een beetje gelijk. ( zie de laatste foto ) Maar dat maakt mij niet uit; als de foto's maar mooi worden!
